چالش های پیش روی آموزش پروسیجرهای پرستاری از دیدگاه دانشجویان پرستاری: یک مطالعه کیفی

زمینه و هدف: آموزش بالینی در پرستاری از لحاظ اهمیت، به عنوان قلب آموزش حرفه ای بیان می گردد. یکی از مهارت هایی که از طریق بالینی آموزش داده می شود، پروسیجر یا رویه های پرستاری است. مطالعات نشان داده اند، حتی دانشجویانی که از نظر تئوری آگاهی کاملی دارند، قادر به ارایه مراقبت و انجام مستقل مهارت ها در بالین مددجویان نمی باشند. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف آشکار شدن مشکلات و چالش های پیش روی دانشجویان پرستاری در آموزش پروسیجرهای پرستاری انجام شد. روش کار: این مطالعه با رویکرد کیفی و روش توصیفی- اکتشافی در سال 1394 انجام گردید. 12 نفر از دانشجویان دانشکده پرستاری در مطالعه شرکت کردند و نمونه گیری به صورت مبتنی بر هدف تا رسیدن به اشباع داده ها صورت گرفت. روش جمع آوری داده ها، مصاحبه بود. تمام مصاحبه ها ضبط، دست نویس و به صورت خط به خط تحلیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوای مرسوم استفاده شد. یافته ها: 5 طبقه اصلی به همراه 17 زیرطبقه که بیانگر تجارب دانشجویان از چالش های آموزش پروسیجرهای پرستاری بود، از مصاحبه ها استخراج گردید. طبقات عبارت از «گذر از پراتیک تا بالین، تناقض بین آموزش و عملکرد بالینی، ترس ها، عملکرد مدرس بالینی و ویژگی های فراگیر» بود. نتیجه گیری: دانشجویان زمانی به طور صحیح قادر به انجام پروسیجرهای پرستاری هستند که شرایط آموزش مناسبی برای آنان فراهم باشد. مواردی همچون توجه به رفتارهای ورودی فراگیران، جذب و به کارگیری مدرسین بالینی مجرب و تلاش در جهت بهبود محیط آموزش بالینی، به برطرف نمودن چالش های بیان شده از سوی دانشجویان کمک می نماید.